Passerelle

02/12/2023 — 20.00 u
H.M. Moeder Godskerk, St.-Hubertusstraat, Beernem

Deze kerk is de jongste van de kerken in onze gemeente en behoort tot het versteend geheugen van Beernemnaars. Ze was een voor die tijd zeer hedendaagse, modernistische kerk. Het gebouw, waarvan het grondplan geïnspireerd is op een Grieks kruis, is een architectonisch meesterwerk van baksteen en gewapend beton. Een opvallende halve cilinder schiet uit het volume, met ertegen een opengewerkte klokkentoren. Opmerkelijk is de enorme binnenruimte zonder pilaren.
De grote muurvlakken, de apsis in halve cilindervorm en de blauwe glas-in-loodramen, zorgen voor een unieke sfeer. De kerk telt 7 grote raamvlakken van beton met abstract geometrische glas-in-loodramen naar een ontwerp van Rogier Vandeweghe.
De bijzondere lichtinval zorgt voor de sacrale sfeer in de kerk. De Heilige Maria Moeder Godskerk in Beernem is een magistraal ontwerp van internationaal niveau.

Arthur Degeyter (1919-2004) was een Belgische architect wiens carrière gekenmerkt werd door een breed scala aan ontwerpen, van klassieke woningen tot modernistische projecten. Zijn werk, dat ongeveer duizend ontwerpen omvat, is te vinden in heel België en zelfs daarbuiten. Degeyter staat bekend om zijn restauraties en nieuwbouwprojecten, waaronder het Hof Bladelin en het Slot van Male. Hij ontwierp ook een aantal parochiekerken en creëerde gebouwen voor kleine en grote ondernemingen, zoals de Nationale Bank in Brugge en het Kunstmatig Inseminatiecentrum in Loppem. Zijn vaardigheid om in verschillende stijlen te ontwerpen, getuigt van zijn flexibiliteit en klantgerichtheid. Ondanks zijn aanzienlijke bijdrage aan de architectuur, werd hij zelden met prijzen geëerd. Zijn werk blijft echter een belangrijk onderdeel van de architectonische geschiedenis van de twintigste eeuw in België.

Rogier Vandeweghe (1923 – 2020) was keramist, glaskunstenaar, kalligraaf en schilder. Samen met zijn broer Laurent Vandeweghe (1916 – 2002) bouwde hij in Beernem, op grond van hun vader, het keramiekatelier ‘Perignem’ (door het vuur). Rogier was er de artistieke leider die de ontwerpen leverde en tevens keramische objecten beschilderde. In 1954 ging hij ook van start met de productie van glas-in-loodramen. In 1955 verliet Rogier Perignem en richtte samen met zijn vrouw Myranna Pyck zijn eigen atelier op in Sint-Andries, dat later de naam ‘Amphora’ kreeg. Het atelier groeide uit tot een bedrijf met een twintigtal medewerkers. De ontwerpen van Rogier kregen internationale erkenning en wonnen meerdere prestigieuse prijzen.

double bill:
Terrains – Emmi Väisänen
Alstublieft! – Bérengère Bodin

Zes dansers die als één collectief bewegen en beslissen. Zoals een zwerm vogels die op zoek zijn naar een plek om te slapen. Er is niet één leider die beslist en de rest die volgt. Neen, alles gebeurt samen. Soms gaat het snel, soms duurt het uren vooraleer ze de juiste plek hebben gevonden.
Terwijl de dansers voortdurend met elkaar verbonden blijven, reizen ze als een organisme van de ene plaats naar de andere. Iedereen leidt en volgt gelijktijdig. De actie van elk individu beïnvloedt het geheel en vice versa. 

Emmi Väisänen (FI/BE, 1989) is een hedendaagse danseres gevestigd in Brussel.
Ze studeerde dans aan het Turku Conservatorium in Finland en bij S.E.A.D (Salzburg Experimental Academy of Dance) in Oostenrijk. In 2015 rondde ze haar studies af; sindsdien werkte ze op regelmatige basis met choreografen zoals Claire Croizé & Etienne Guilloteau (ECCE), Julia Schwarzbach, Alexander Vantournhout (Not standing) en Alexandra Waierstall. In 2020 creëerde ze als lid van Not standing company ‘Through the grapevine XS’, voor meisjes tussen 12 en 16 jaar. Ze geeft ook af en toe lessen hedendaagse dans en partnering.

Moeten we tot een groep behoren om gelukkig te zijn? Hangt ons geluk af
van onze verbondenheid met anderen? In hoeverre dragen we bij aan het geluk
van anderen? Moet je anderen gelukkig maken ten koste van jezelf?  

Drie dansers verkennen de complexe relatie tussen individu en groep. Drie individuen, drie parallelle enkelingen, elk met hun eigen verhaal. Een triptiek. Een trio van solo’s. De drie dansers volgen hun eigen parcours gedreven door dezelfde muziek en beperking van ruimte.  

Bérengère Bodin, geboren in 1980 in Fontenay-le-Comte, Frankrijk, toonde van jongs
af aan al een sterk sociaal engagement. Als tiener wou ze straathoekwerker worden.
Ze zette zich ook een tijdlang in voor ‘Les restos du coeur’, de Franse tegenhanger van Poverello. Pas toen ze vijftien werd, ging ze dansen. Ondertussen maakt ze deel uit van Les Ballets C de La B van choreograaf Alain Platel. Ze schitterde onder meer in de voorstellingen ‘C(H)OEURS’, ‘Tauberbach’ en ‘Nicht Schlafen’.
De inspiratie voor Alstublieft vond ze onder meer bij Harari’s ‘Homo Sapiens’. 

PASSERELLE vzw is een platform voor jonge dans. O.a. Sidi Larbi Cherkaoui, Lisbeth Gruwez, Benjamin Vandewalle, Albert Quesada en Alexander Vantournhout gingen in het begin van hun carrière in zee met Passerelle.
Passerelle vzw is een artistieke jongerenwerking die hedendaagse dans inzet om kinderen en jongeren te inspireren. Aan de hand van een divers aanbod van workshops en activiteiten biedt Passerelle kinderen en jongeren, met of zonder danservaring, een artistieke beleving.
Passerelle gelooft in de kracht van kunstenaars en geeft hedendaagse dans, de artiesten en de methodieken een gezicht. Danseducatie en kunstenaarschap, hand in hand.
Passerelle ontplooit talenten bij kinderen, jongeren, coaches, organisaties en hun omgeving en brengt hen in beweging op een uitdagende, maar toegankelijke manier. Het accent ligt daarbij steeds op dansbeleving en mede-eigenaarschap van de deelnemers, onder het motto: wat je kan voelen kan je ook uitdragen. Samen met de choreograaf gaan ze een inspirerende en scheppende dialoog aan.

www.passerellevzw.be